திகில் இரவு

என்றும் போல் அன்றிரவும் தன் நண்பர்களுடன் படுக்கச்சென்றான் இராம். பள்ளி விடுதியில் தங்கி படித்தாலும், வெவ்வேறு வகுப்பில் படிக்கும் மாணவர்களுடன் பழக வாய்ப்பு கிட்டவில்லை. அவன் படிக்கும் எட்டாம் வகுப்பில் இருந்த மாணவர்களே அவன் விடுதி அறையை பகிர்ந்திருந்தனர். ஒவ்வொரு வேலை செய்யும்போதும், மறவாமல் இருக்க என்னென்ன பொருட்கள் தேவையோ அதை எண்ணி வைத்துக்கொள்வான். விடுதியில் ஆறாம் வகுப்பில் சேரும்போது, தன் அம்மாவுடன் இல்லாமல் பட்ட கஷ்டங்களில் இதுவும் ஒன்று. பின் தானாகவே இவ்வாறு எண்ணிக்கொள்ளும் பழக்கத்தை கடைப்பிடித்தான். படுக்க  வேண்டும்மென்றால் மூன்று பொருட்கள். தலையணை மற்றும் இரண்டு போர்வைகள். குளிக்க செல்லும்போது நான்கு. சட்டை, ட்ரவுசர், துண்டு, ஜட்டி. அவனுக்கு சோப்பு போட்டு குளிக்கும் பழக்கம் கிடையாது.

எப்பொழுதும் மெயின் பிளாக்கிலேயே வராண்டாவில் நண்பர்களுடன் படுப்பான் இராம். விடுதி பள்ளியுடன் இணைந்தே இருந்தது. அந்த மேல்நிலைப்பள்ளியில் இரண்டு பிரதான கட்டிடங்கள். ஒன்று மெயின் பிளாக். மற்றொன்று சயின்ஸ் ப்ளாக். மெயின் பிளாக் ஜி.ஸ்.டி ரோடை பார்த்தவாறு பள்ளி நுழைந்ததும் எதிரில் இருக்கும். பழைய கட்டிடம், கருங்கல்லால் பெரும்பாலும் கட்டப்பட்டிருக்கும். அழகிய சதுரமாய் பல வகுப்பறைகளை உள்ளடக்கி சுற்றிலும் விசாலமாய் நடப்பதற்கு வராண்டா கல்தரையில் அமைக்கப்பட்டிருக்கும். அந்த வராண்டாவில் நடக்கும்போது பழைய கோவில் பிரகாரத்தில் நடக்கும் அனுபவம் இருக்கும். மெயின் பிளாக்கின் வராண்டாவை சுற்றி நெடுக வளர்ந்த நெட்டுலிங்க மரங்கள் ஒரு சீராக இடைவெளி விட்டு வளர்க்கப்பட்டிருக்கும். மற்றும் அழகு செடிகள் தொட்டியில்  சுற்றிலுமாக வைக்கப்பட்டிருக்கும். மெயின் பிளொக்கிலிருந்து சயின்ஸ் பிளாக் ஒரு 100 மீட்டர் தூரம் இருக்கும். தரையில் இருந்து மூன்று சிறிய படிகளுடன் புதிதாக கட்டிய கட்டிடம் அது.

எப்பொழுதும் பள்ளி நுழைவாயிலில் வேலு என்ற வாட்ச்மென் இருப்பார். ஆஜானுபாகுவான உடற்கட்டு. சற்று குள்ளமாய் கட்டை மீசையுடன் கையில் ஒரு தடியுடன்  காணப்படுவார். அவர் தன் தடியை பயன்படுத்த தேவையில்லை. ஒரு குரல் கொடுத்தாலே அனைவரும் மிரண்டு விடுவார்கள். வேலுவை தவிர விடுதி வார்டன் மற்றும் ஒரு வாத்தியார் இருப்பார்கள். வார்டன் துரைமுருகன் நல்ல குணசாலி. ஆனால் சில நேரம் கோபப்பட்டால் வித்தியாசமாக நடந்து கொள்வார். வாத்தியார் இளங்கோ மிக அமைதியானவர். யாரையும் கடிந்து பேசமாட்டார். உயரமாய் சற்று மெலிந்த உடலுடன் பார்க்க அழகாக இருப்பார். காலையும், மாலையும் விடுதியில் படிக்கும் நேரத்தில் மேற்பார்வையிடுவது மற்றும் இரவு மேற்பார்வையிடுவது அவர் வேலை.

என்றைக்கும் போல், இளங்கோ வாத்தியார் மெயின் பிளாக்கில் மாணவர்கள் படுத்துவிட்டார்களா என கண்காணித்துவிட்டு சயின்ஸ் பிளாக்கிற்கு சென்று விட்டார். 

இராம் உறங்கி பத்து நிமிடம் கூட இருக்காது. சுமார் 10:30 மணியிருக்கும். மெயின் பிளாக் வராண்டாவில் சலசலப்பு கூச்சல் குழப்பமாய் மாணவர்கள் ஆங்காங்கே கூட்டமாய் பேசிக்கொண்டிருந்தனர்.

"டேய் ஜெயராமன் வந்திருக்கான்டா! எல்லாரும் கண்ணனை புடிச்சி வச்சிருக்காங்க! கண்ணன் எல்லாரையும் தள்ளிவிட்டுட்டு ஓடுறான்! ஒரே கூட்டமா இருக்கு! வேலு அண்ணன் இருக்காரு அங்க!" என்றான் ஒருவன்.

இராமும் அவன் நண்பன் மோகனும் அந்த வறண்டவை ஒரு வலம் வரலாம் என்று நினைத்தனர். ஆங்காங்கே கூட்டம் கூட்டமாய் மாணவர்கள். அந்த இரவு நேரத்தில் மிக இருட்டாக இருந்தாலும் அனைவர் முகமும் பயத்தில் சிவந்திருப்பதை காணமுடிந்தது. பெரும்பாலானோர் கடவுளை வணங்கிக்கொண்டும் திருநீறு அணிந்தும் பயபக்தியுடன் காணப்பட்டனர். இராமும் மோகனும் மெயின் பிளாக்கை முழுவதுமாக சுற்ற தைரியமில்லாமல் ஏதோ விபரீதம் என புரிந்துகொண்டு கண்ணன் எங்கு இருக்கிறான் என வினவினார்கள். கண்ணன் மெயின் பிளாக்கில் பள்ளி நுழைவாயிலின் எதிரே உள்ள வராண்டாவில் இருப்பதை அறிந்துகொண்டு மெதுவாக அங்கே சென்றார்கள்.

இவர்கள் படுத்திருக்கும் இடத்திலிருந்து வலது புறம் திரும்பினால் பள்ளியின் முகப்பு. அதாவது மெயின் பிளாக்கின் முன்புறம் வரும். வலது புறம் சென்றதும் அங்கு பெருந்திரளான கூட்டத்தை அவர்களால் காணமுடிந்தது. இராமானுஜம் கூட்டத்திற்குள்ளே ஊடுருவி கண்ணனை பார்க்க முயற்சித்தான். இரண்டு பத்தாம் வகுப்பு மாணவர்கள் கண்ணனை தரையில் உட்காரவைத்து இறுக்கப்பிடித்துக்கொண்டிருந்தனர். அவன் எதிரே வேலு அண்ணன் நிற்பதை இராமானுஜத்தால் காணமுடிந்தது. வேலு ஒரு கையில் விளக்கமாறும் மற்றோரு கையில் எப்பொழுதும் இருக்கும் தடியும் வைத்திருந்தார்.

கண்ணனை சுற்றி நின்று அவனுடைய நண்பர்கள் திருநீறை அவன் தலையில் அடித்துக்கொண்டே இருந்தனர். கண்ணன் திடீரென்று "ஜெயராமன் அங்கே நிற்கிறான்!" என்று சுட்டிக்காட்டியவுடன் வேலு விளக்கமாரால் அவன் காட்டிய இடத்தில் பலமாக அடித்தார். இராமால் அவர் அடித்த இடத்திலிருந்த செடி பிய்ந்து பறப்பதை காணமுடிந்தது. சற்று நேரத்தில் கண்ணன் "ஜெயராமன் அங்கே இருக்கான். என்னை கூப்பிடுறான். பணமெல்லாம் வேண்டாம், நாம இருவரும் அழகாக உலகம் முழுக்க சுத்தலாம் வந்துடுனு கூப்பிடுறான்" என்றான். மறுபடியும் வேலு பலமாக கண்ணன் காட்டிய இடத்தில் அடித்தார். திடீரென கண்ணன் தன்னை பிடித்திருந்தவர்களை தள்ளிவிட்டுவிட்டு மிரண்ட மாடு போல மிகுந்த பலம் கொண்டு கூட்டத்தை விலக்கிவிட்டு ஏழு, எட்டு படி உயரத்தில் இருக்கும் அந்த வராண்டாவிலிருந்து தரையில் குதித்தான். கீழே நின்றிருந்த வேலுவை தள்ளிவிட்டு பள்ளியின் மெயின் கேட்டை நோக்கி ஓடினான். வேலுவும் மற்ற மாணவர்களும் அவனை பிடிக்க பின்னால் ஓடியதை இராம் பார்க்கும் போது அவன் மனதில் மிகுந்த பயம் மட்டுமின்றி கண்ணனிடம் இந்த திடீர் பலம் எங்கிருந்து வந்தது என்ற ஆச்சர்யம் இருந்தது. வேலுவையே தள்ளி விடுமளவிற்கு சக்தியா என்ற ஆச்சர்யம் அவன் மனதில். கண்ணன் கேட்டின் வெளியே ஓடுவதை மட்டும் இராமால் பார்க்க முடிந்தது. பள்ளியின் வெளியே மெயின் ரோட்டில் என்ன நடந்தது என சரிவரத்தேரியவில்லை.

சிறிது நேரத்தில் கண்ணனை பிடித்து இழுத்து வந்தனர். வேலு கூட்டத்தை களைய சொன்னார். இளங்கோ வாத்தியாரும் கூட்டம் போடாமல் போய் படுங்க என அனைவரையும் கேட்டுக்கொண்டார். நண்பர்கள் மூலமாக இராம், கண்ணன் வெளியில் ஓடிப்போய் ஒரு ஓடும் பேருந்தின் முன் விழ முயற்சித்ததாகவும், அவனை ஒரு முதியவர் தடுத்துவிட்டதாகவும் தெரிந்துகொண்டான்.

இராமால் அன்று தூங்கவே முடியவில்லை. கண்ணன் பற்றிய அதே ஞாபகம். அந்த விடுதியில் இருந்த சுமார் 500 மாணவர்களும் அதே மனநிலையில்தான் இருந்தனர் என்பதை அவனால் உணர முடிந்தது. அவன் மனதில் ஒரு கேள்வி உருத்திக்கொண்டிருந்தது. "யார் அந்த ஜெயராமன்?". இதே கேள்வி அவன் நண்பன் மோகனுக்கும் இருந்தது. கண்ணன் எட்டாம் வகுப்பு என்றாலும் வேறு பிரிவு என்பதால் கண்ணனின் நண்பர்கள் வட்டாரம் தெரியவில்லை இருவருக்கும்.

அரை மணி நேரம் கூட ஆகியிருக்காது. மறுபடியும் பெரும் சலசலப்பு. இம்முறை நிறைய மாணவர்கள் மெயின் பிளாக்கிலேருந்து சயின்ஸ் பிளாக்கிற்கு வேகமாக ஓடியதை இராமால் பார்க்க முடிந்தது. என்னவென்று விசாரிக்க, கண்ணனிடம் ஜெயராமன் "லாசர் எங்கே படுத்திருக்கான்?" என்று கேட்டதாகவும், மூன்று பேரும் உலகம் முழுவதும் சந்தோஷமாக சுற்றலாம் என்று கூறியதாகவும் அருகில் இருந்தவர்கள் கூறினர்.

இம்முறை லாசரை சுற்றி ஒரே கூட்டம். வருத்தமான விஷயமென்னவென்றால் நன்கு உறங்கிக்கொண்டிருந்த லாசரை அவன் நண்பர்கள் எழுப்பி "டேய், ஜெயராமன் உன்கிட்ட இப்ப வரப்போறாண்டா!!" எனக்கூறி அவனுக்கும் திருநீறு போட்டுக்கொண்டிருந்தார்கள்.

மெயின் பிளாக்கில் வேலு கண்ணனுக்கு பாதுகாப்பாக இருக்க, சயின்ஸ் பிளாக்கில் லாசர் அருகில் இளங்கோவும் அவன் நண்பர்களும் கூட்டமாய் இருந்தனர். லாசர் மரண பயத்துடன் இருந்ததை அவன் முகம் நன்றாக காண்பித்தது.

அரை மணி நேரம் கழித்து ஒரு அமைதி நிலவியது. அந்த கூட்டத்திலிருக்கும் பெரும்பாலானோர் முகத்திலும் ஒரு ஏமாற்றம் தெரிந்தது. சிலர் "இனிமே ஜெயராமன் வரமாட்டான்டா! வாங்கடா போய் படுக்கலாம் எனக் கூறிக்கொண்டு மெதுவாய் மெயின் பிளாக்கிற்கு சென்று கொண்டிருந்தனர். ஆனால் லாசர் முகத்தில் அந்த பீதி குறையவில்லை. பயத்துடன் இருந்த லாசரிடம் சிலர் "டேய் உன் கண்ணுக்கு ஏதாவது தெரியுதாடா?" என மீண்டும் மீண்டும் கேட்டு அவன் பயத்தை அதிகரித்தனர். அவன் பதிலுக்கு "இல்லை" என்றதும் கூட்டத்தில் நிறைய பேருக்கு ஏமாற்றம்.

இராமும், மோகனும் மெயின் பிளாக்கிற்கு செல்லும் போது அவர்களுக்குள் இருந்த அந்த "ஜெயராமன் யார்?" என்ற கேள்வி உறுத்தியது. எட்டாம் வகுப்பு 'சி' பிரிவு மாணவர்களுக்கு தெரிந்திருக்குமென இருவரும் மெயின் பிளாக்கில் கண்ணன் அருகில் இருந்த அவன் நண்பர்களிடம் விசாரித்தனர். அப்பொழுதுதான் அவர்களுக்கு தெரியவந்தது. ஜெயராமன், லாசர் மற்றும் கண்ணன் ஆகிய மூவரும் நெருங்கிய நண்பர்கள். போன வருடம், அதாவது ஏழாம் வகுப்பு படிக்கும்போது ஜெயராமன் மற்ற இருவரையும் பள்ளி அருகில் இருக்கும் தன் வீட்டிற்கு மதிய உணவு இடைவெளியின் போது அழைத்துச்சென்றிருக்கிறான். அப்பொழுது அருகில் இருந்த ஒரு இடத்தில் அவர்கள் விளையாடும் போது மொட்டைக் கிணறு ஒன்றில் ஜெயராமன் தவறி விழுந்து இறந்து விட்டான்.

இராமும், மோகனும் ஜெயராமனை பற்றி கேட்டுவிட்டு ஏதும் பேசாமல் உச்சகட்ட பயத்துடன் தன்னுடைய இடத்திற்கு படுக்கச் சென்றனர். மணி அப்பொழுது 1:30 இருக்கும். அப்பொழுதும் சுற்றி படுத்திருப்பவர்கள் பயத்துடன் அடுத்து ஏதும் நடக்குமோ என்ற பீதியில் சாமி கும்பிட்டவாறு அருகில் அவரவர் வீட்டிலிருந்து கொடுத்த திருநீர் பொட்டலத்துடன் படுத்திருந்தனர். இராமின் மனதில் நடந்த விஷயங்கள் திரும்ப திரும்ப ஓடிக்கொண்டிருந்தன. ஜெயராமனைப் பற்றி இப்பொழுது இந்த இரவு நேரத்தில் கேட்காமல் நாளை காலை கேட்டிருக்கலாமே என்று நினைத்துக்கொண்டு தூங்க முயற்சித்தான்.